Biz öyle planlarken, aranırken, koşuştururken gelir bulur bizi hayat. Bazen bizi gömüldüğümüz sıkıntıdan eliyle çeker çıkarır bir melek. Omzumuza dokunur. “Sen bu evde oturma bak sana ne buldum, şu evde otur,” der. Bak bu okul içine sinmedi, ben sana yeni bir okul açtım, gel gel buraya bak,” der. “Sen benim varlığımdan bi-habersin ama ben yola […]![]()
